Druk op de beursketel

Met Halloween achter de rug lijken ook de markten nu hun ‘trick or treat’ periode in te zetten. Niet dat de beurzen wereldwijd al heel fors in de remmen gaan, maar in enkele ‘nevenmarkten’ werden op enkele weken tijd wel al enkele correcties (dalingen van meer dan 10%) genoteerd:

• De goudprijs piekte net onder 4.400 USD/ounce, maar zit momenteel onder de 4.000 USD/ounce.
• Bitcoin – ooit nog het zogenaamde ‘nieuwe goud’ – piekte rond 127.000 USD, maar moet momenteel alle zeilen bijzetten om boven de 100.000 USD te blijven.

Zijn die scheurtjes de voorbode van potentiële breuken op andere fronten? Dat lijkt een voorbarige conclusie. Zowel goud als bitcoin zijn immers een verhaal apart, en hebben geen 100% correlatie met aandelenbeurzen. In bepaalde periodes in 2025 gedroegen ze zich zelfs als ‘high beta play’ (waarbij ze dus nog sterker stegen dan de klassieke aandelenmarkten). Vooral in het geval van goud – traditioneel geboekstaafd als ‘defensieve decorrelator’ – was dat eerder uitzonderlijk.

De intrinsieke waarde van beide assets is ook niet makkelijk te berekenen. Dat is met aandelenmarkten net wel het geval. Het is juist op basis van die waardering, die dit jaar heel sterk is opgelopen, dat vooraanstaande CEO’s van enkele van de grootste banken ter wereld, zoals Ted Pick van Morgan Stanley en David Solomon van Goldman Sachs, een correctie van 10 tot 20% voorspellen in de komende 12-24 maanden.

"Evident dat er vroeg of laat een terugval komt"

Nu, deze uitspraken zullen niet de geschiedenis ingaan als ‘de moedigste’ uit hun carrière. Na een stijging (uitgedrukt in USD sinds 1-1-2023) van ruim 80% voor de S&P 500, meer dan 130% voor de Nasdaq en bijna 350% (!) voor de Magnificent 7¹, lijkt het immers evident dat er vroeg of laat een terugval komt. Zelfs tijdens deze periode van een structurele hausse zijn beurzen al meerdere keren 10-20% gecorrigeerd, zoals tijdens de 2^de jaarhelft van 2023, de zomer van 2024, en eerder dit jaar naar aanleiding van de door Trump ontketende tarievenoorlog. Dus de waarschijnlijkheid dat dit nog eens gebeurt in de komende 12-24 maand is quasi statistische basistheorie. 

Dit neemt niet weg dat er puur fundamenteel enkele dingen tot nadenken stemmen. Die opgelopen waardering van - vooral - Amerikaanse bedrijven is stevig en ze lijken bijna gewaardeerd voor perfectie. Niet alleen moeten daarbij de kwartaalresultaten perfect zijn, maar ook de vooruitzichten. Of zelfs veel meer dan perfect, want hoe verklaar je anders de torenhoge waardering van een bedrijf zoals Palantir fundamenteel en niet artificieel? (Palantir, de softwarespecialist die ook wordt gebruikt voor militaire toepassingen, is gewaardeerd aan 400 keer de winst.) Dat lijkt alleszins de redenering te zijn van Michael Burry – de man die het in 2008 bij het rechte eind had bij het ontploffen van de financiële crisis – waardoor hij nu sterk heeft ingezet op een koersdaling van dit bedrijf (en ook van Nvidia trouwens).

"Zo lang het feestje duurt, wil je dus zeker niet als eerste de zaal verlaten"

Feit is dat waardering meer en meer in beschouwing wordt genomen in de argumentatie. Al blijkt historisch dat waardering maar een zeer matig betrouwbare parameter is voor market timing: aandelenbeurzen kunnen immers heel lang (te) duur gewaardeerd staan en dus blijven doorstijgen. Zo lang het feestje duurt, wil je dus zeker niet als eerste de zaal verlaten, want je blijft mogelijk voor lange tijd achter met een beurskater.

Daarnaast kan ‘fundamentele’ waardering zelfs een subjectief gegeven zijn. Er is sinds de ‘Chat GPT big bang’ immers maar beperkt aandacht voor de gerealiseerde winsten, maar des te meer voor potentieel toekomstige ‘artificieel’ gedreven winsten, gelinkt aan alle mogelijke uitgaven (Capital Expenditure of ‘CAPEX’) in het kader van AI. Zo lang die duizelingwekkende uitgaven vanwege Amazon, Nvidia, Meta en anderen in het Alphabet blijven renderen – zelfs op een manier die vandaag moeilijk rationeel in te schatten valt – hoeft de beursrally nog niet aan het einde van haar Latijn te zijn. We moeten er wel op wijzen dat dominante technologiereuzen meer en meer een eigen eco-systeem hebben ontwikkeld, waarbij ze steeds vaker tegelijkertijd opereren als zowel aanbieder als afnemer van elkaars diensten & producten, en in die mate dus elkaars omzet en winsten op exponentiële wijze voeden. Artificieel?

Over voeden gesproken: Novo Nordisk biedt 10 miljard USD voor Metsera, een specialist in obesitas, dat begin dit jaar nog maar 2 miljard USD waard was. Ook voor hen lijkt het vet dus duidelijk nog niet van de soep. Het opbod tegen Pfizer de andere kandidaat om Metsera over te nemen is alleszins van een grootorde die vrij uniek is in de biotechnologiesector. Het doet enigszins denken aan de prijzige overnames vlak voor de financiële crisis ontplofte in 2007-2008.

¹ Alphabet, Amazon, Apple, Meta Platforms, Microsoft, Nvidia en Tesla