De zeven hoofdzonden van de belegger

1. Luiheid

De strategie van de 'passieve' belegger, die via breed gespreide fondsen of ETF's de samengestelde rente of rendement op rendement haar werk laat doen, is vaak de meest robuuste voor wie een lange beleggingshorizon heeft. Zoals de boutade luidt: 

"De beste belegger is een dode belegger."

Echter, door de zonde van de luiheid laat een belegger het wel eens na om strategische opportuniteiten te benutten die markt hem biedt, zoals het vastklikken van aantrekkelijke rentetarieven op vastrentende instrumenten. Of de portefeuille niet aanpassen aan een veranderende persoonlijke en financiële situatie. Een goed opgebouwde portefeuille evolueert mee met die situatie en doelen. 

2. Gulzigheid 

“Levensstijlinflatie” is de valkuil waarbij mensen hun uitgaven verhogen naarmate hun inkomen toeneemt. Men verhoogt, soms onbewust en geleidelijk aan, uitgaven aan luxegoederen of duurdere basisgoederen die we vroeger links lieten liggen. Zo maakt u het zichzelf moeilijk als het uw doel is vermogen op te bouwen. 

Eén van de beste manieren om kapitaal op te bouwen is om periodiek en automatisch te beleggen. Elke maand wanneer uw inkomen gestort wordt, stort u alvorens te consumeren een maandelijks bedrag naar uw beleggingsportefeuille. Zo stapt u systematisch in de markt en koopt u meer deelbewijzen aan bij dalende markten en renderen uw reeds aangekochte deelbewijzen bij stijgende markten.

3. Lust 

In een beleggingscontext vertalen we lust als blinde liefde: een emotionele gehechtheid aan posities. Dit kan leiden tot de veelgemaakte fout om verliezers te behouden of zelfs bij te kopen. 

Maar ook de winnaars van vandaag zijn niet per se de winnaars van morgen. Historische voorbeelden van “gevallen engelen” zoals Nokia en Kodak, tonen aan dat zelfs marktleiders kunnen falen. Een te grote allocatie in een enkel aandeel, gevoed door deze 'blinde liefde', en het nalaten van een proactieve herbalancering van een portefeuille, kunnen tot aanzienlijke kapitaalverliezen leiden.

4. Jaloezie 

Jaloezie in de beleggingswereld kan leiden tot het blindelings kopiëren van de portefeuille of de beslissingen van andere beleggers, vaak uit angst “de boot te missen” (FOMO). Onze jaloezie kan bijvoorbeeld worden aangewakkerd door mensen die succesvol in cryptomunten of risicovolle technologiebedrijven hebben belegd, waardoor we verleid worden deze beslissingen te kopiëren. 

Vaak beseffen we echter niet waarin we effectief beleggen: wat de rendements- en risicodrijfveren zijn van de onderliggende activa. Dit gebrek aan fundamenteel inzicht is gevaarlijk. Dikwijls is het gros van de rit naar boven reeds gereden en omdat we de onderliggende activa eigenlijk niet goed begrijpen, weten we niet hoe te reageren als de prijs ongunstig begint te evolueren.

U doet best grondig onderzoek over elke beleggingsbeslissing die u maakt, zodat u weet waar u in belegt. 

5. Hebzucht 

De verleiding om snel rijk te worden is van alle tijden. Vandaag is die verleiding groter dan ooit. Met een paar tikken op een smartphone kan iedereen beleggen in de meest risicovolle hefboomproducten. Tegelijk zien we dat gokgedrag toeneemt, niet alleen bij beleggers maar in de hele samenleving. Reclame van gokbedrijven is alomtegenwoordig en nieuwe platformen zoals Polymarket maken speculeren nog eenvoudiger en aantrekkelijker.

Net daarom doet de verstandige belegger er goed aan een oude beurswijsheid in gedachten te houden als hij de verleiding voelt een excessief rendement na te streven: 

“Risico en rendement zijn twee kanten van dezelfde medaille.”

6. Woede 

Woede, komt bij beleggers voort uit een instinctief sterke emotionele reactie op verlies. De pijn van verlies weegt psychologisch zwaarder door dan het plezier van een vergelijkbare winst. 

Wanneer beleggers geconfronteerd worden met een verlieslatende positie in hun portefeuille, worden ze onder invloed van die emotie vaak “risicotoleranter”. Ze willen het verlies koste wat het kost goedmaken. Dit kan leiden tot bijkopen in dalende posities in de hoop dat de koers terugkeert naar de aankoopprijs. In werkelijkheid is dat zelden rationeel. Vaak is het verstandiger om het verlies te erkennen en de positie af te bouwen, dan om koppig vast te houden aan een verkeerde beslissing.

7. Hoogmoed 

Hoogmoed is de ergste, de koningin van de zeven zonden. De belegger die aan hoogmoed lijdt, waant zich onfeilbaar, is overmoedig in het eigen oordeel en denkt de markt te kunnen verslaan. Deze valkuil is vaak het meest prominent bij personen met bepaalde gaven of successen in andere domeinen (de 'Icarus-val').

De gevolgen zijn een onverantwoorde concentratie van risico. Dit vertaalt zich vaak in het nemen van te grote posities in één individueel aandeel of door te beleggen in ingewikkelde derivaten die men eigenlijk onvoldoende begrijpt.